Bijzonder virtuoos violist die zijn superieure vioolspel combineert met verdieping en studie
Guido de Neve bleek al op zeer jonge leeftijd begaafd met een uitzonderlijk muzikaal talent. Reeds op zijn elfde werd hij als leerling aanvaard aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel in de klas van Kati Sebestyen.
In 1984 ontmoette de Neve in Assisi de Hongaarse violist Sandor Végh. Die kennismaking zou zijn verdere ontwikkeling ingrijpend beïnvloeden. Dat gold in de eerste plaats tijdens de daarop volgende zes jaar van intensieve zelfstudie, een periode waarin Guido de Neve een zeer persoonlijke manier van interpreteren ontwikkelde. Die inzet zou in binnen‑ en buitenland worden beloond. Niet alleen de Britse pers was enthousiast. Ook de Braunschweiger Zeitung twijfelde niet: “…zweifelsohne ein aufgehender Stern am Geigenhimmel…”, en De Morgen herkende in de jonge virtuoos ” … de nieuwe fakkeldrager van de Belgische vioolschool… De Bériot, Vieuxtemps, Ysaÿe, Grumiaux flitste het door mijn hoofd,” zo schreef Fred Brouwers.
Guido de Neve speelt op drie verschillende violen. Als barokviool een Hendrik Willems uit 1692, voor de concerten op romantische viool speelt hij op één van de weinig overgebleven violen van de Antwerpse bouwer Mathys Hofmans (1650) en zijn moderne viool is een Boheemse kopie van een Ruggieri.