Violist Nico Baltussen bouwde zijn artistieke loopbaan op via o.m. de Europese prijs op de Nationale Muziekwedstrijd van het Gemeentekrediet, de Tenutowedstrijd(waar hij in 1983 het vioolconcerto van Dmitri Shostakovich vertolkte) en de Award die hij ontving op het Festival van Vlaanderen voor zijn vertolking van Charles Messiaens Quatuor pour la fin du temps. Ook de workshops die hij gaf voor het International Congress of Christian Artistsin Nederland drukten hun stempel op zijn muzikale persoonlijkheid. Hij was enkele jaren actief als concertmeester bij de Beethovenacademie. Momenteel is hij eerste violist van het Ensemble Piacevoledat zijn internationale uitstraling te danken heeft aan o.m. wereldvermaarde musici uit alle takken van de muziekwereld die er deel van uitmaken: zigeunerviolist-virtuoos Roby Lakatosh, jazzgitarist Philippe Catherine en de Argentijnse bandoneonspeler Alfredo Marcucci.
Barbara Baltussen, dochter van Nico, kreeg haar eerste pianolessen van Johan Lybeert aan de Stedelijke Academie voor Muziek, Woord en Dans te Sint-Niklaas. Daarna studeerde ze verder aan de conservatoria te Antwerpen en Amsterdam, bij Levente Kende, Heidi Hendrickx en Jan Wijn.
Zij concerteerde in binnen- en buitenland samen met het Vlaams Radio Orkest, het Vlaams Radio Koor, Il Solisti del Vento en het Universitair Symfonisch Orkest Leuven. Zij volgde ook verscheidene masterclasses zowel in solistisch als in kamermuzikaal verband bij gerenommeerde musici en haalde verscheidene prestigieuze prijzen binnen. Naast het solorepertoire koestert zij ook een zeer grote liefde voor kamermuziek en (lied)begeleiding.
Nico en Barbara Baltussen zijn beiden werkzaam aan de muziekacademie van Sint-Niklaas waar zij in de zomer van 2007 samenwerkten op de Koudvuur Zomerstage, een uitgebreid exploratieproject voor musici en podiumkunstenaars. Zij traden onlangs ook samen op naar aanleiding van de festiviteiten rond 125 jaar Muziekacademie Sint-Niklaas. Het enthousiasme en het charisma van dit duo maakten dit laatste concert tot zo’n succes, dat de musici besloten om in de toekomst nog meer samen te spelen en het publiek zo vaak mogelijk te laten genieten van de speelvreugde die zij samen ervaren.